مقدمه
تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد از مهمترین عناوین مورد توجه در برنامه توسعه پایدار می باشد. تربیت پزشکان از رسالتهای مهم دانشگاه های علوم پزشکی است. پزشکان و پیراپزشکان نه تنها بایستی دانش کافی در زمینه سلامتی، بیماری و چگونگی اداره بیمار را داشته باشند، بلکه لازم است توانایی کافی در زمینه مهارت های عملی و نگرشی نیز دارا باشند. برنامه ریزی در جهت کسب توانائی و مهارت کافی در زمینه های فوق از دیرباز مورد توجه بوده است. از آنجائیکه تا کنون قسمت عمـده آمـوزش مهارت های عملی و نگرشی بر روی بیمـار انجام می گرفته، پیامدهای نامناسبی را برای بیمار، دانشجو و استاد به همراه داشته است که بعضاً منجر به خسارات جبران ناپذیری نیز گردیده است و توجه به بازنگری در نحوه آموزش در این زمینه ها را الزامی می نماید.
هدف
هدف عمده مراکز آموزش مهارت ها، شبیه سازی یک محیط بالینی است به طوری که بتوان آموزش مهارت های بالینی را کنترل و تمرین کرد. بدیهی است این مراکز فقط مکمل محیط بالینی واقعی هستند و به هیچ عنوان جای آن را نمی گیرد.
برنامه ریزی و آموزش مهارت ها در مـرکز مهارت های بالینی مبنی بر چند اصل دانشجـو محوری، آموزش فـعال، بحث گروهی و کارگاهی می باشد. در این خصوص پس از پیشنهاد و تعیین عناوین آموزشی و تهیه طرح درس مربوطه کادر آموزشی تعیین و هماهنگی های لازم جهت برگزاری دوره های آموزشی به صورت کارگاهی به عمل خواهد آمد.
رسالت مرکز
مرکز آموزش مهارت های بالینی دانشکده پزشکی با هدف آموزش فراگیران (دانشجویان پزشکی مقطع سمیولوژی ، کارآموزی ، کاروزی، دستیاران )در حیطه مهارت های عملی، مهارتهای ارتباطی در خردادماه سال ۱۳۸۱ تأسیس گردیده است.
چنین مراکزی این فرصت را برای دانشجویان به وجود می آورند که در محیطی ایمن، کاملاً آرام و بدون اضطراب، قبل از مواجهه با بیمار واقعی، تعداد زیادی از مهارت های عملی و ارتباطی را بیاموزند و با آمادگی بیشتر بر بالین بیمار حاضر شوند. همچنین با ایجاد شرایط مناسب و به ویژه به صورت کارگاهی، افزایش مهارت دانشجویان در این حیطه ها را فراهم کند.
